پالایش زیستی مایع سیاه خمیرکاغذسازی سودای باگاس به عنوان اندود سطحی کاغذ با پایه بازیافتی

اخیراً پالایش زیستی به‌عنوان توسعه‌دهنده برجسته صنایع فراورده‌های جنگلی، مورد پیگیری جدی قراردارد. مایع سیاه فرایندهای خمیرکاغذسازی به‌عنوان پسماندی سرشار از بیوپلیمرهای تولیدی در زیست‌توده‌های گیاهی، از پتانسیل بالائی برای تولید بیومواد و بیوانرژی برخوردارست. در این پژوهش، تاثیر اندودسازی سطحی مایع سیاه خمیرکاغذسازی سودای باگاس (5/2 گرم خشک) در دو حالت خام و تصفیه‌شده با غلظت‌های مختلف (30، 37، 44 و دوباره %44) بر کاغذ پایه بازیافتی و ویژگی‌های آن بررسی گردید. بطورکلی، فیلترکردن مایع مزبور بواسطه حذف مواد ناخالص و درشت موجب برتری ویژگی‌ها نسبت به حالت فیلرنشده گردید. افزایش غلظت و میزان اندود اعمالی، افزایش گرماژ (تا 44%) و کاهش جذب آب (به کمتر از %30) را پیوسته به‌همراه داشت، چراکه انباشت مواد عمدتاً غیرآبدوست (لیگنین و مواد معدنی) علاوه بر افزایش جرم و پرکردن منافذ ساختار کاغذ؛ کاهش قابلیت جذب آب بستر لیگنوسلولزی را به‌همراه دارد. لیکن تیمار بهینه از منظر مقاومت‌های کشش، ترکیدن و پارگی در پاین‌ترین غلظت اندود بدست‌آمد که نفوذ سهل‌تر لیکور رقیق به‌درون ساختار کاغذ و نیز مشارکت در پیوندیابی را می‌توان استدلال نمود. کاربرد کاغذهای بازیافتی در بسته‌بندی، مقاومت‌های فشاری و خمشی کاغذ را طلب نموده که افزایش غلظت لیکور اندودساز، مقاومت‌های سفتی خمشی (تا بیش از 200 درصد) و فشاری لهیدگی (تا بیش از 150 درصد) را افزایش داد. علاوه بر تقویت پیوندیابی، تشکیل فیلم، افزایش ضخامت کاغذ و نیز سهم به‌سزای لیگنین در این راستا قابل ذکرست. اعمال دوبار لیکورهای پخت نه‌تنها بهبود چشمگیری را در غالب ویژگی‌ها بوجود نیاورد، بلکه منجر به کاهش نیز گردید.